ای کاش همه چیز با دوست داشتن درست می شد... – مصطفی احمدی صفحه16

هروقت بین جمع بچه ها حرف از ایران و پیشرفت مملکت و ... میشه همه میگن که ایران تا100 سال دیگه هم به الان اروپا نمی رسه! فکر می کنم که همه ی ما ایرانیا هرچه قدر هم که سلایق سیاسی و مذهبی متفاوتی داشته باشیم، ولی همگی دوست داشته باشیم که ایران هم جزو قدرترین کشورهای دنیا باشه.ولی ای کاش همه چیز با دوست داشتن درست می شد.... به نظرتون ما چه جوری می تونیم به چنین جایگاهی برسیم؟ چیزی که من عقیده دارم و فکر کنم برای شما هم روشن باشه اینه که قبل از اون ماباید به خودمون بفهمونیم که «ما می تونیم به اونچه که می خوایم برسیم !!!» این مفهوم خیلی مهمه.یعنی لازمه و شروع هر حرکتی اینه که من وتو بدونیم که می تونیم انجامش بدیم!(باور کنید اصلا قصد شعار دادن ندارم!!!)

البته این لفظ قدرتمندترین که گفته شد خیلی هم دور از واقعیت و شرایط حال نیست ؛ما همین الانم گام هایی رو برای رسیدن برداشتیم،یعنی دوستان ما، هموطنای دیگه ی ما در این راه قدم گذاشتن و این نوشته هشداری هست برای من وتو تا ازاین حرکت جا نمونیم!

دوستای خوبم ، چیزهایی که ایران رو جزء ده کشور اول دنیا قرار میده؛کم نیست ! این یه واقعیته که هر جا ما به استعدادها و توانایی های خودمون اعتماد وتکیه کردیم موفق شدیم و پیشرفت کردیم! ما همین الان در زمینه های گوناگون پیشرفت های خوبی داشتیم در زمینه نانو ما هفتم جهان هستیم؛ در همین زمینه هم اختراعات و کارهایی صورت گرفته که انشاءالله در جای خودش بحث خواهد شد. همینطور در زمینه هسته ای، در مسائل دارویی و پزشکی مختلف ،در سلول های بنیادی،در مسائل دفاعی ، در هوافضا و... رشد قابل توجه داشتیم که قصد من بر اینه که در شماره های آتی نشریه به طور جداگانه به هر کدوم بپردازم.

چیزی که واضحه و تمامی رسانه های دنیا هم به اون اقرار کردن اینه که شتاب حرکت علمی ایران 11 برابر شتاب حرکت علمی دنیاست ! البته نکته ی آخری که که به شما دوستان عزیزم بگم اینه که زیاد به این دانشکده عجیب و غریبی ! که در آن هستیم توجه نکنید سیستم آموزشی این دانشکده نیاز به خیلی چکش کاری ها داره که اینجا مجال صحبت کردن در موردش نیست! از سردبیر محترم می خوام در فرصتی  مناسب به این موضوع بپردازه.

ادامه دارد... .